Þegar við sjáum línur í listaverki getur það þýtt margt. Línur geta sýnt okkur hvort myndin sé kyrr eða á hreyfingu. Þegar línurnar eru beinar myndast oft jafnvægi og kyrr, en þegar línurnar eru bognar myndast hreyfing eða óreiða. Ef hreyfingin er þunn og mjúk getur það þýtt að hreyfingin er laus og fínleg meðan grófar, þykkar línur geta þýtt kraftmikinn straum eða sterkan vind.

Listamaðurinn getur einnig ákveðið að nota línur sem tól til þess að leggja áherslu á ákveðnum atriðum, punktum og hlutum sem eru að gerast á myndinni. Línan getur einnig kallað fram dýpt í verkið með fjölbreyttum aðferðum eins og punktafjarlægð eða með hniðaneti.

Við teikningu er hægt að byggja allt upp með formum. Form eru oft notuð til nákvæmrar uppbyggingar listaverka og hægt er að kafa djúpt í formfræði listaverks. Í listaverkum getur maður fundið allskonar form, en hægt er að flokka þau niður í tvo meginflokka. Þeir eru náttúruleg og ónáttúruleg form.

Ónáttúruleg form eru eins og grunnformin, hringur, ferningur, þríhyrningur, form sem eru bundin við sérstaka uppbyggingu á meðan náttúruleg form eru ekki bundin við neina ákveðna skilgreiningu og eru bara form án regla.

Notkun forma getur einnig verið táknræn. Hringlótt og mjúk form geta táknað vinaleika, þægindi á meðan oddhvöss, beitt form geta þýtt hætta, streita eða árásargirni.

Listamenn nota oftast liti þegar þeir mála málverkin sín. Litir skiptast upp í heita og kalda liti og geta haft áhrif á það hvort myndflöturinn sé kaldlegur eða hlýr. En notkun lita er ekki einungis bundin við lögmál litahringsins.

Bjartir litir, hvort þeir séu heitir eða kaldir geta kallað fram líf í myndinni, bjartleika og von á meðan þungir, dökkir litir geta gert myndina drungalega eða þunga og alvarlega. Mynd getur líka bara verið svört og hvít og með því er hægt að gera allskonar hluti.

Litirnir hjálpa listamanninum til þess að byggja upp andrúmsloft verksins. Með mismunandi tónum lits getur listamaðurinn einnig myndað skugga og skapað dýpt og fjarvídd á flata myndflötinn.

Listamaðurinn getur ákveðið hvort hann vill vinna með einhver ákveðin þemu í myndefninu sínu. Þemun geta verið einhver ákveðin sería af verkum sem innihalda öll svipað myndefni um ákveðinn hlut eða hvort það sé eitthvað sérstakt sem listamaðurinn vill koma fram í verkinu sínu.

Þemun geta verið misdjúp. Eitt þema gæti verið íslenskt huldufólk á meðan annað þemað fjallar um sársauka og þjáningu fólks í ásóttum löndum, ákveðið augnablik í mannkynssögu eða tengingu mannkynsins. Þemun eru ólík endalaus eins og myndefni listar og listamennirnir sem skapa þau.

Yfirlýsing er oft stuttur texti eða upplýsingar sem listamenn láta fylgja með verkum, hvort þau hanga við hlið verksins á sýningunni eða eru annar staðar. Með yfirlýsingunni getur listamaðurinn sagt frá listaverkinu sínu, hvaða efni hann er að taka og hver var kveikjan. Yfirlýsingin getur verið á margskonar hátt, hvort hún sé í einhverju formlegu bundu máli eða í frjálsara máli.

Líkt og þemu, þá er myndefni það sem er að gerast á málverkinu. Oftast er talað um það að svæðið sem málverkið er að gerast á heitir myndflötur. Myndflöturinn er striginn eða ramminn sem listaverkið er sett upp á.

Myndefnið getur verið einfalt, flókið eða fjölbreytt. Þegar við tölum um myndefnið er oft gott að vita hvaða listastefnu verkið tilheyrir til þess að fá dýpri innsýn inn í vinnu verksins og sögu stefnurnar. Hér fyrir neðan eru helstu listastefnurnar sem eru sýndar hér í Rafræna Safninu.